TÜKENDİ

Caeiro şiirlerini derin ve algılanamaz bir gelişme içinde tamamladı, bu durum bilinçaltı insanlığının bilinçli aklı üzerinden medeniyetin mantıksal gelişimini andırır

Ricardo Reis, ustam dediği Alberto Caeiro’yu böyle anlatıyor. Ya da başka bir deyişle bir alt benlik, başka bir alt benliği böyle tanımlıyor. Ricardo Reis ve Alberto Caeiro, her iki kişilik de Fernando Pessoa’nın şiirlerini yazarken kullandığı mahlasları, daha doğrusu kullandığı birçok mahlastan sadece ikisi. Aslında Pessoa söz konusu olduğunda, kullandığı bu kurgu isimleri mahlas olarak tanımlamak yeterli olmayacaktır. Çünkü Pessoa’nın yarattığı her kimliğin yazını ve poetikası birbirine çok fazla benzemez, hepsinin kendine has bir dili ve sesi vardır. Pessoa, içinde yaşayan bir çok kişiliğe sadece ellerini verir ve o kimlik Pessoa’nın bedenini kendi sesini duyurmak için kullanır.

Pessoa; Teslis'in İkincisi'nde Caeiro'nın gözünden, cennetti terkedip, yeryüzünde bir çocuk olarak yeniden doğan İsa'nın zarif ve hüzünlü hikayesini anlatıyor.

Çiçekleri, ağaçları ve taşları hatırlatması dışında her şey cennette yanlıştı.

Cennette her zaman ciddi olmak zorundaydı ve zaman zaman yeniden insan

Haça gerilmek ve her zaman ölüyor olmak

Başında dikenli tacı

Ve çivilerle mıhlanmış ayakları

Belindeki mızrak yarasını örten sargıları

Aynı resimlerdeki siyah adamlar gibi.

Diğer çocuklar gibi bir anne ve babasının olmasına izin verilmedi.

İki kişi babalık yaptı ona:

Öz babası olmayan

Yusuf adında yaşlı bir marangoz,

Ve öteki babası olan bir kumru,

Dünyadaki tek çirkin kumru...