ÇC’nin ilk manifestosu olan anti-manifestoyu deklare ettiğinde tarihler Ocak 2013’ü gösteriyordu. Ölüler Üniversitesi mottosuyla hareket eden bir grup yarı-akademik yahut bağımsız yazar yeni bir deneysel ortaklığın oluşumunu başlattı. Tarihler Mayıs 2013’ü gösterdiğinde ÇC’nin ilk sayısı yayınlandı. ÇC’nin isim babası Mösyö Maurice Blanchot’ydu - onun La Communauté Inavouable isimli sır metni ekibin pusulasını belirledi dolayısıyla tüm uzlaşı Nietzsche’den, Acephale’den, Gerçeküstücülük’ten kan takviyesi aldı. Mayıs 2013’te yayınlanan ilk sayı tarihsel bir kaza kesişmesiyle 68 olaylarının da 45. yılına denk gelmişti. CÇ, dar tarihi içinde arada bir uyandı, içerden seslendi, kafasını gösterdi, uyudu ama doğasındaki sonsuz kıpırdanma 3 sayı ve iki manifestoyu tarihin kuytularına bıraktı. Şimdi 2020’nin Mayısı ÇC’nin deklare edilişinin 7. yılı, bunun şerefine ilk sayıya imza atan dört yazar yeniden bir araya gelerek ÇC’nin 4. sayısını hazırladı. Bu defade tarihsel bir kaza bizi yüzyılın en sert küresel pandemisi ile çakıştırdı. Baştan aşağı bilinç akışı deneylerden oluşan bu sayı vesilesi ile bir kez daha uykudan uyanmanın tatsız huzur(suzluğ)u içindeyiz.

 İyi Geceler yeryüzü…

—

ÇC 7. Yıl Özel Sayısı, Barış Yarsel, Nil Göksel, Kamil Savaş ve Halil Duranay’ın metinlerinin dışında eski sayılardan alınan çeviri ve imaj almanağı ile 2012-2013 arası yayınlanmış Furfur: Antropolojik Migren Enstitüsünün toplu manifestolarını da içermektedir.